Radio Białystok | O nas | 50 lat przy Świerkowej 1 | Jak powstawała siedziba Polskiego Radia Białystok przy ul. Świerkowej 1?
Opowieść o powstaniu siedziby Polskiego Radia Białystok przy ul. Świerkowej 1 - audycja Renaty Redy | Pobierz plik.Częstym problemem przy wyświetlaniu playera jest używanie Adblocka.
Dłuższe dźwięki na niektórych wersjach przeglądarki Chrome są ucinane.
Już pół wieku Polskie Radio Białystok nadaje swój program z budynku przy ul. Świerkowej 1 w Białymstoku.
Siedzibę rozgłośni uroczyście oddano do użytku w poniedziałek, 29 lipca 1974 r. o 9:30. Dotąd program dziennikarze przygotowywali w willi przy ul. Akademickiej. Podobna rozgłośnia, według tego samego projektu, powstała wówczas także w Kielcach.
Idea budowy nowej rozgłośni zrodziła się w 1959 r. Powstał społeczny komitet, który starał się o budowę obiektu. Rozważanych było osiem lokalizacji. W 1960 r. zapadła decyzja, że siedziba rozgłośni powstanie przy ul. Świerkowej. Początkowo siedziba miała być oddana do użytku w 1975 r., ale zmieniono plany, by otworzyć ją na jubileusz XXX-lecia PRL. O tym, że obiekt ma być gotowy w 1974 r., czytamy na przykład w Gazecie Białostockiej z 3 czerwca 1972 r. Gazeta zamieszcza też projekt budynku o kubaturze około 16 tys. metrów kwadratowych.
W nowej rozgłośni, której ogólny koszt wyniesie 48 milionów złotych, znajdą się nowoczesne pomieszczenia studyjne oraz biurowe i socjalne. Będzie stąd można emitować jednocześnie dwa programy, a także realizować najbardziej złożone pod względem wykonawczym audycje i słuchowiska. Budynek Rozgłośni jest przez Biuro Projektów i Studiów Radia i Telewizji w Warszawie w ten sposób zaprojektowany, że będzie go można w przyszłości w miarę potrzeb rozbudowywać - czytamy w Gazecie Białostockiej.
Budowa zespołu budynków Polskiego Radia i Telewizji przy Świerkowej rozpoczęła się pod koniec 1972 r. - 21 października podczas obchodów 20-lecia rozgłośni wmurowano akt erekcyjny. W Gazecie Białostockiej czytamy:
Obiekt ten, który ma być oddany do użytku 22 lipca 1974 roku, będzie pomnikiem XXX-lecia Polski Ludowej. Wykonania obiektu podjęło się Podlaskie Przedsiębiorstwo Budowlane. Pracami kieruje inż. Ludwik Litwińczuk. Nowa Rozgłośnia będzie dysponowała dwoma studiami, zespołami emisyjnymi, nowoczesnymi urządzeniami technicznymi.
13 kwietnia 1973 r. Gazeta Białostocka zamieszcza dwa zdjęcia z placu budowy rozgłośni. Na jednym widać konstrukcję dachową głównego budynku, na drugim - cały budynek w stanie surowym. Z tekstu dowiadujemy się, że roboty na budowie są bardziej zaawansowane niż przewiduje harmonogram. Miesiąc później w gazecie jest artykuł "Tu białostocka Rozgłośnia Polskiego Radia w... budowie".
Rozgłośnia Polskiego Radia w Białymstoku obok Gazety Białostockiej jest największym na Białostocczyźnie ośrodkiem przekazu informacji lokalnych. Program emitowany na antenie tej rozgłośni nie jest jednak słyszalny na całym obszarze województwa, zwłaszcza w okolicach północnych. Nie najlepsza jest też jakość techniczna lokalnych audycji.
Powodem tego są przestarzałe urządzenia nadawcze i wyposażenie rozgłośni, mieszczące się w małym budynku mieszkalnym przy ul. Akademickiej, zaadaptowanym na studio i pokoje redakcyjne. Sytuacja poprawi się zasadniczo z chwilą oddania do użytku realizowanych nowych obiektów rozgłośni oraz po uruchomieniu trwającej modernizacji urządzeń nadawczych.
Nową rozgłośnię zlokalizowano przy ul. Świerkowej na skraju Lasku Zwierzynieckiego, gdzie już widoczny jest prawie cały budynek w stanie surowym. Trzykondygnacyjny budynek główny rozgłośni o kubaturze prawie 10 tysięcy metrów sześciennych, obok niezbędnych pomieszczeń technicznych i redakcyjnych w swoich wnętrzach pomieści dwa studia: S-1 o powierzchni 130 metrów kwadratowych i S-2 o powierzchni około 36 metrów kwadratowych - czytamy w Gazecie Białostockiej.
2 lipca 1974 r. w Gazecie Białostockiej ukazuje się niepokojący artykuł pod tytułem: "Finisz z przeszkodami". Czytamy w nim:
Na niektórych stanowiskach roboczych notuje się pewne zahamowania. Winę za to ponoszą niesolidni dostawcy podstawowych na etapie robót wykończeniowych materiałów budowlanych. "Kambud" z Bolesławca nie dostarczył jeszcze ościeży kamiennych. Z dostawą drzwi dźwiękoszczelnych zwleka jeszcze warszawskie "Zaplecze". Głuchy na wszelkie monity pozostaje także "Budowplast", zobowiązany do dostarczenia aluminium na budowę i stolarkę.
Zbyt wolno posuwa się również budowa ogrodzenia i oświetlenia całego placu oraz porządkowania najbliższego otoczenia rozgłośni, nie wyłączając odcinka ulicy Świerkowej. Praktycznie rzecz biorąc, do rozgłośni nie ma jeszcze dojazdu.
Ostatecznie nową siedzibę rozgłośni otwarto nie 22 lipca 1974 r, a tydzień później - 29 lipca. Na uroczystość przybyli: sekretarz KC PZPR Jerzy Łukaszewicz, I sekretarz KW partii Zdzisław Kurowski, wiceprzewodniczący Komitetu do Spraw Radia i Telewizji Jan Mietkowski, przedstawiciele organizacji politycznych, Urzędu Wojewódzkiego i Urzędu Miejskiego oraz przedsiębiorstw budowlanych, które zrealizowały tę inwestycję.
Generalnym wykonawcą było Podlaskie Przedsiębiorstwo Budowlane w Białymstoku. W procesie inwestycyjnym uczestniczyło 22 podwykonawców.
Teren, na którym wybudowano rozgłośnię, od dawna należał do tzw. Zwierzyńca. U zbiegu ulic Zwierzynieckiej i 11 Listopada w XIX wieku rósł las sosnowy. Na terenie tym podczas I wojny światowej Niemcy zaczęli grzebać żołnierzy poległych na frontach oraz zmarłych w lazaretach. W 1915 r. powstał w tym miejscu ewangelicki cmentarz wojskowy. W okresie I wojny światowej pochowano tu 650 żołnierzy, w tym 375 żołnierzy armii niemieckiej i 280 rosyjskiej. W 1917 r. na środku nekropolii wzniesiono mauzoleum. Pochówki odbywały się tu także w czasie II wojny światowej i kilka lat po niej. W latach 40. chowała tu ciała zamordowanych Służba Bezpieczeństwa.
Cmentarz zlikwidowano w 1970 r. Odkopywane w trakcie budowy siedziby radia szczątki przewożono w nieznane miejsce.
Wędrujemy po radiowym archiwum, które mieści się w klimatyzowanej piwnicy przy ul. Świerkowej 1. Zaglądamy do archiwalnych szuflad z nazwiskami radiowych twórców, słuchamy dawnych nagrań m.in. z 23 października 1972 r., gdy w klubie Muza świętowano XX-lecie Radia Białystok.
Kto z naszych Słuchaczy pamięta, że w Radiu Białystok w latach 1977-1989 działało Białostockie Studio Muzyki Eksperymentalnej? W tamtych czasach, jak mówią jego twórcy, istniało w Polsce jeszcze tylko jedno takie miejsce - Studio Eksperymentalne Polskiego Radia w Warszawie (1957-2004).
Jak doskonaląca się przez dekady technologia zmieniała też naszą dziennikarską pracę? Co ten techniczny rozwój mówi nam o obecnym świecie i tym sprzed lat?
W audycji Jacka Grüna i Andrzeja Koziarę wspominają Elżbieta Czyż Koziara, Jerzy Doroszkiewicz, Dariusz Szada-Borzyszkowski. Fragmenty felietonu Jacka Grüna czytał Andrzej Jarosz, a w audycji umieściliśmy też materiały archiwalne radia.
Nasi znajomi wiedzą, że jeśli nie ma nas w domu - to zazwyczaj jesteśmy w drugim domu, czyli przy Świerkowej 1. Okrągłe 50. urodziny trwania w otulinie Lasu Zwierzynieckiego to dla nas okazja, by podzielić się opowieściami o ulubionych miejscach w budynku PRB.
To była jedna z nielicznych okazji, by zobaczyć naszą pracę i siedzibę od kuchni. Polskie Radio Białystok świętuje półwiecze działalności przy ulicy Świerkowej w Białymstoku.
