Radio Białystok | Wiadomości | Edward Redliński nie żyje
Był najsłynniejszym pisarzem z Podlasia piszącym o Podlasiu. Edward Redliński, prozaik, dramatopisarz i scenarzysta, autor m.in. słynnej „Konopielki” zmarł 30 czerwca w wieku 84 lat.
Za swoją twórczość otrzymywał wiele wyróżnień, w tym podlaską Nagrodę Civitas Christiana za "odwagę, z jaką podejmuje w swoich książkach zagadnienia człowieka poddawanego niszczącej presji współczesnej cywilizacji". Jego teksty literackie m.in. "Konopielka", "Listy z Rabarbaru" i "Awans” były adaptowane na potrzeby teatru i filmu.
Jednak na początku swojej kariery Edward Redliński był dziennikarzem związanym z białostocką prasą i Polskim Radiem Białystok. W jednej z audycji tak mówił o swoim zawodzie
Zobaczyłem, że w twórczości tej dziennikarskiej nie mogę zużyć wszystkich spostrzeżeń, nie mogę przekazać tych spraw, które mnie, jak to się mówi, nurtowały. Dziennikarstwo jest chyba nadal moim pierwszym zawodem i to jest ten zawód, w gruncie rzeczy, który mi daje utrzymanie i główną satysfakcję jakąś. Nie wyobrażam sobie, żebym umiał cokolwiek napisać, gdyby nie dziennikarstwo. Dziennikarstwo jest znakomitą szkołą dla literatów. Pod warunkiem, że się wie, że to jest ćwiczenie - mówił przed laty w Polskim Radiu Białystok.
O białostockiej wsi pisał m.in. w zbiorze opowiadań "Listy z Rabarbaru" (1967) oraz powieściach "Awans" (1973) i "Konopielka" (1973).
Edward Redliński urodził się 1 maja 1940 r. we Frampolu koło Białegostoku. Był absolwentem Wydziału Geodezji i Kartografii Politechniki Warszawskiej oraz Studium Dziennikarskiego Uniwersytetu Warszawskiego, a także pracownikiem "Gazety Białostockiej", Polskiego Radia Białystok i warszawskiego tygodnika "Kultura".
O twórczości Edwarda Redlińskiego
O białostockiej wsi pisał m.in. w zbiorze opowiadań "Listy z Rabarbaru" (1967) oraz powieściach "Awans" (1973) i "Konopielka" (1973). Do jego najbardziej znanych utworów prozatorskich należą też "Szczuropolacy" (1994) oraz "Krfotok" (1998). Na swoim koncie miał również reportaże "Ja w nerwowej sprawie" (1969) i "Zgrzyt" (1971) oraz dramaty "Pustaki" (1980), "Wcześniak" (1977), "Jubileusz" (1975) i "Cud na Greenpoincie" (1995).
Od 1981 do 1991 r. mieszkał w Nowym Jorku. Trudne doświadczenia emigranta opisał później w książkach "Dolorado" i "Szczuropolacy" (1994). W 1997 r. ta druga powieść stała się kanwą filmu "Szczęśliwego Nowego Jorku" w reż. Janusza Zaorskiego. Redliński napisał też scenariusze do "150 na godzinę" Wandy Jakubowskiej (1971), "Awansu" Zaorskiego (1974) oraz "Requiem" Witolda Leszczyńskiego (2001).
W 1966 r. otrzymał III nagrodę dziennikarską im. Juliana Bruna, a cztery lata później - I nagrodę. Trzykrotnie - w latach 1968, 1974 i 1982 - sięgnął po Nagrodę im. Stanisława Piętaka. Zdobył także m.in. Nagrodę Fundacji im. Kościelskich (1974), Nagrodę Literacką im. Wiesława Kazaneckiego (2003), Nagrodę im. Jarosława Iwaszkiewicza za całokształt twórczości (2006) oraz nagrodę marszałka województwa podlaskiego za całokształt (2013).
