Radio Białystok | Wiadomości | Historia zimowych igrzysk olimpijskich
Historia nowożytnych igrzysk olimpijskich sięga 1896 roku i letnich zawodów w Atenach, ale na pierwsze zimowe igrzyska trzeba było poczekać aż do stycznia 1924 roku.
Wtedy we francuskim Chamonix zorganizowano imprezę nazwaną pierwotnie Tygodniem Sportów Zimowych, która dopiero dwa lata później za zgodą Pierre’a de Coubertina została oficjalnie uznana za I zimowe igrzyska olimpijskie.
Wzięło w nich udział 260 sportowców z 16 krajów i - co warto odnotować – było także 7 Polaków. Wśród oryginalnych dyscyplin znalazły się m.in. łyżwiarstwo szybkie i figurowe, biegi narciarskie, hokej czy… patrol wojskowy, który można uznać za prekursora biathlonu.
Zimowe igrzyska – podobnie jak letnie - od tej pory organizowane były co 4 lata, z wyjątkiem 12-letniej przerwy spowodowanej II wojną światową. Liczba uczestniczących państw, jak i zawodników stopniowo się powiększała – na ostatnie igrzyska w koreańskim Pyongyangu przyjechało już niemal 3000 sportowców z 93 państw. Co ciekawe, z czasem na zimowych igrzyskach zaczęli pojawiać się także zawodnicy pochodzący z ciepłych lub wręcz egzotycznych krajów. W 1988 roku w Calgary prawdziwą furorę zrobiła debiutująca wówczas drużyna bobsleistów z Jamajki. Od tej pory obecność sportowców z Afryki, Australii czy Karaibów dziwi coraz mniej, a medale zimowych igrzysk mają już na swoim koncie przedstawiciele m.in. Nowej Zelandii, Hiszpanii czy Korei Północnej.
W miarę upływu lat wydłużała się także lista zimowych dyscyplin olimpijskich – stopniowo dołączały do niej takie sporty jak narciarstwo alpejskie i dowolne, saneczkarstwo, curling czy snowboard. Były też oryginalne konkurencje, które rozgrywano pokazowo, np. wyścigi psich zaprzęgów w 1932 roku w amerykańskim Lake Placid czy przypominająca hokeja gra w bandy obecna w 1952 roku w Oslo. W 1992 roku w Albertville rozegrano także zawody w narciarstwie szybkim, polegające na osiągnięciu jak największej prędkości podczas zjazdu ze stoku w linii prostej. Zrezygnowano jednak z obecności tej ekstremalnej konkurencji na kolejnych igrzyskach, po tym jak podczas treningu szwajcarski zawodnik miał śmiertelny wypadek.
Właśnie do 1992 roku i Albertville zimowe igrzyska olimpijskie odbywały się w tych samych latach, co letnie. Międzynarodowy Komitet Olimpijski zdecydował jednak, głównie ze względów finansowych i organizacyjnych, by to zmienić i kolejna zimowa edycja igrzysk miała miejsce już dwa lata później w norweskim Lillehammer. Oczywiście od tej pory zachowano tradycyjny czteroletni cykl olimpijski.
Zimowe igrzyska gościły dotychczas na trzech kontynentach i w dwunastu państwach, m.in. Francji, Stanach Zjednoczonych czy Japonii. W kilku przypadkach były też organizowane dwukrotnie w tym samym mieście – w amerykańskim Lake Placid czy austriackim Innsbrucku w latachs, a do włoskiej Cortiny d’Ampezzo igrzyska powrócą za 4 lata po równo 70-letniej przerwie. Z kolei Pekin, na który właśnie teraz skierowane są oczy całego sportowego świata jest pierwszym miastem w historii, które zostało gospodarzem zarówno igrzysk letnich (w 2008 roku), jak i zimowych.
