Radio Białystok | Wiadomości | Ogłoszono konkurs na patrona jednego z pociągów jeżdżących w Podlaskiem
Wybierać można spośród 7 osób reprezentujących różne środowiska. Przewozy Regionalne ogłosiły konkurs na patrona jednego z pociągów jeżdżących w województwie podlaskim.
Przewoźnik chce uczcić regionalnych bohaterów
W ten sposób przewoźnik chce uczcić regionalnych bohaterów z okazji 100-lecie odzyskania przez Polskę niepodległości - mówi prezes spółki Przewozy Regionalne Krzysztof Zgorzelski.
Popularyzując wiedzę o regionalnych bohaterach chcemy przypomnieć, że odzyskanie niepodległości po 123 latach zniewolenia zawdzięczamy nie tylko powszechnie znanym z kart historii postaciom, takim jak Józef Piłsudski czy Ignacy Jan Paderewski. Nie mniej ważni są bohaterowie, którzy swoje życie poświęcili walce lub budowaniu świadomości narodowej w regionach, pośród lokalnych społeczności
- mówi Krzysztof Zgorzelski.
W województwie podlaskim do wyboru mamy 7 osób, to: Piotr Lebiedziński, gen. dyw. Henryk Minkiewicz, kpt. Władysław Raginis, Alfons Erdman, ppłk Jerzy Dąbrowski - pseudonim "Łupaszka", a także ks. Antoni Beszta-Borowski i kpr. Bolesław Bierwiaczonek.
Andrzej Kensbok z Agencji Rozwoju Przemysłu - jednego z organizatorów plebiscytu - mówi, że ten rok sprzyja przypominaniu lokalnych bohaterów.
- Stulecie odzyskania niepodległości to rocznica, która wymaga należytej oprawy. Jako większościowy udziałowiec Przewozów Regionalnych aktywnie włączmy się w jej obchody. Sposób uczczenia tej daty, zaproponowany przez spółkę jest unikatowy. Warto przypominać nie tylko o wielkich postaciach, ale także o tych, które do tej pory znane były lokalnie, a ich wkład w rozwój niepodległej Polski był równie ważny - mówi Andrzej Kensbok.
Głosować na wybrane osoby można na stronie regiobohater.pl do 11 października. Podobne plebiscyty są we wszystkich województwach Polski. Konkurs swoim patronatem objął prezydent Andrzej Duda.
Sylwetki regionalnych bohaterów:
Piotr Lebiedziński – inżynier, fotografik, wynalazca, publicysta, jeden z pionierów polskiej i światowej kinematografii (zm. 10 stycznia 1934 r. w Warszawie). Urodzony w Sokółce, związany z „małą ojczyzną” do ostatnich chwil życia. Absolwent studiów chemicznych na uniwersytecie w Petersburgu. Od najmłodszych lat zainteresowany fotografią, w 1896 roku jako pierwszy na ziemiach polskich wykonał zdjęcie fotograficzne przy pomocy promieni Roentgena. Wszechstronny wynalazca, założył pierwszą w Warszawie fabrykę produkującą artykuły fotograficzne, pracował nad planami kolei, samolotów, łodzi podwodnych.
gen. dyw. Henryk Minkiewicz – suwalczanin, generał dywizji Wojska Polskiego, dowódca Korpusu Ochrony Pogranicza, ofiara Zbrodni Katyńskiej, Kawaler Orderu Wojennego Virtuti Militari(zm. 9 kwietnia 1940 r. w Katyniu). Działacz PPS, Związku Walki Czynnej i Związku Strzeleckiego. Dowódca 3 Pułku Piechoty Legionów, ranny w bitwie pod Kostiuchnówką w 1916 roku. W listopadzie 1918 roku dowodził akcją rozbrajania żołnierzy niemieckich w Warszawie. Dowódca grup operacyjnych w wojnach z Ukraińcami i bolszewikami w latach1918-1921. Organizator i pierwszy dowódca Korpusu Ochrony Pogranicza. We wrześniu 1939 roku aresztowany przez NKWD i osadzony w obozie w Kozielsku, gdzie swoją postawą jednoczył polskich jeńców wojennych. Zamordowany w Katyniu.
kpt. Władysław Raginis – kapitan Wojska Polskiego w Korpusie Ochrony Pogranicza, dowódca obrony Wizny, Kawaler Orderu Wojennego Virtuti Militari (zm. 10 września 1939 r. w Wiźnie). Zawodowy wojskowy, absolwent i wykładowca Szkoły Podchorążych Piechoty w Śremie. We wrześniu 1939 roku dowódca odcinka obronnego „Wizna” w pasie działań Samodzielnej Grupy Operacyjnej „Narew”. Na czele 380 podkomendnych przez cztery dni odpierał ataki XIX Korpusu gen. Heinza Guderiana (43 000 żołnierzy). Ciężko ranny, popełnił samobójstwo w schronie bojowym. Pośmiertnie awansowany do stopnia majora.
Alfons Erdman – żołnierz POW, urzędnik, działacz polityczny, odznaczony Orderem Odrodzenia Polski (zm. 15 lipca 1943 r. w Bielsku Podlaskim). W końcowym okresie zaborów działacz na rzecz polskiego samorządu, wspierający narodową działalność gospodarczą. Podczas I wojny światowej bojownik POW. Działacz ludowy, poseł na Sejm RP. Po przewrocie majowym opowiedział się za współpracą z rządem. W latach 1933-1939 burmistrz Bielska Podlaskiego. Wydobył miasto z zapaści, działał na rzecz łagodzenia konfliktów etnicznych. Po wybuchu wojny nie skorzystał z możliwości ucieczki za granicę. W okresie okupacji niemieckiej wiceburmistrz Bielska, a jednocześnie żołnierz ZWZ-AK. Aresztowany przez Gestapo, zamordowany przez Niemców w egzekucji 15 lipca 1943 roku podczas jednej z akcji likwidacyjnych przedstawicieli polskiej inteligencji.
ppłk Jerzy Dąbrowski, pseud. "Łupaszka" - urodzony w Suwałkach żołnierz Wojska Polskiego, dowódca antyradzieckich oddziałów partyzanckich, Kawaler Orderu Wojennego Virtuti Militari (zm. 17 grudnia 1940 r. w Mińsku). W 1919 roku wraz z bratem Władysławem zorganizował na tyłach Armii Czerwonej oddział partyzancki, który odniósł wiele zwycięstw. Uczestnik wojny polsko-bolszewickiej i walk z Litwinami. Po wojnie pozostał w szeregach armii. We wrześniu 1939 roku dowódca 110 Rezerwowego Pułku Ułanów. Po rozwiązaniu pułku na wieść o kapitulacji Warszawy przedostał się na Litwę, gdzie został internowany. Aresztowany przez NKWD po zajęciu tego kraju przez Armię Czerwoną; torturowany, stracony.
ks. Antoni Beszta-Borowski – błogosławiony, duchowny rzymskokatolicki, męczennik za wiarę (zm. 15 lipca 1943 r. w Lesie Pilickim). Święcenia kapłańskie przyjął w 1904 roku w Wilnie. Wieloletni proboszcz i dziekan parafii w Bielsku Podlaskim. Po wybuchu II wojny światowej mianowany wikariuszem generalnym diecezji pińskiej. Aresztowany przez Niemców 15 lipca 1943 roku i zamordowany razem ze swoimi parafianami podczas jednej z akcji likwidacyjnych przedstawicieli polskiej inteligencji. Mimo ostrzeżenia przed aresztowaniem nie zgodził się na ucieczkę, by pozostać z wiernymi. Beatyfikowany przez Jana Pawła II w 1999 roku.
kpr. Bolesław Bierwiaczonek – żołnierz Wojska Polskiego, obrońca Hajnówki we wrześniu 1939 roku, dwukrotny Kawaler Orderu Wojennego Virtuti Militari (zm. 18 września 1939 roku w Hajnówce). Pochodził z rodziny chłopskiej, ukończył sześć klas szkoły powszechnej. We wrześniu 1939 roku kapral w szwadronie ciężkich karabinów maszynowych 3 Pułku Strzelców Konnych im. Hetmana Stefana Czarnieckiego w Wołkowysku. Podczas obrony Hajnówki celowniczy działka przeciwpancernego, zniszczył cztery niemieckie czołgi, zanim został ciężko ranny. Zmarł kolejnego dnia.
