Radio Białystok | Wiadomości | Obrona konieczna czy nie - na wokandę wraca sprawa białostockiego policjanta
Sąd Rejonowy w Białymstoku musi jeszcze raz rozważyć, gdzie są granice obrony koniecznej i prawa do tzw. obywatelskiego ujęcia przestępcy. Wróciła do niego bowiem sprawa policjanta, który jako osoba prywatna został oskarżony o pobicie i zniszczenie mienia.
W pierwszym procesie sąd rejonowy uznał, że był to przypadek obrony koniecznej i mężczyznę uniewinnił. W pozostałym zakresie postępowanie umorzył z powodu znikomej szkodliwości społecznej czynu.
Jesienią 2016 roku Sąd Okręgowy w Białymstoku wyrok w tej sprawie jednak uchylił i przekazał ją do ponownego rozpoznania sądowi I instancji. Nowy proces miał ruszyć w środę (8.02); został odroczony do marca z powodu choroby oskarżonego.
Do wydarzeń doszło na początku 2014 roku
Proces dotyczy wydarzeń ze stycznia 2014 roku. Oskarżony w tej sprawie mężczyzna, na co dzień funkcjonariusz policji, był wraz z żoną na imprezie. Gdy w nocy, po zakończeniu spotkania, wyszedł z mieszkania, doszło do awantury na ulicy z grupą mężczyzn, a potem do ataku na niego ze strony dwóch osób. Policjant nie tylko się bronił, ale - gdy napastnicy zaczęli uciekać - gonił jednego z nich.
Gdy ten ukrył się w swoim mieszkaniu, policjant nie zaprzestał pościgu: wyważył drzwi i wdarł się do środka. Tam, według aktu oskarżenia, użył gazu łzawiącego i zaatakował uciekającego przed nim mężczyznę.
Prokuratura oskarżyła zarówno napastników jak i policjanta
Po zdarzeniach prokuratura skierowała do sądu dwa akty oskarżenia: w pierwszym procesie dwóch mężczyzn odpowiadało za napaść przed blokiem. W drugim policjant został oskarżony o pobicie i uszkodzenie mienia. W ocenie prokuratury, zachowanie oskarżonego wykraczało poza ramy obrony koniecznej i obywatelskiego ujęcia, zwłaszcza że na miejscu byli już (wezwani) policjanci na służbie, którzy podjęli działania.
Sąd odwoławczy przekazał sprawę do ponownego rozpatrzenia
Sąd odwoławczy uchylił jesienią wyrok uniewinniający i sprawę przekazał do ponownego rozpoznania. Wyraził przy tym wątpliwość, by na podstawie dostępnego materiału dowodowego dało się wyprowadzić wniosek, iż było to działanie w ramach obrony koniecznej i tzw. obywatelskie zatrzymanie.
Nie zgodził się też z oceną, że część czynów miała znikomą szkodliwość społeczną, co skutkowało warunkowym umorzeniem. (PAP, oprac. mak)
