Radio Białystok | Magazyny | Podróże po kulturze | Dominik Sołowiej poleca amerykański serial „Dwóch i pół”, czyli „Two and a Half Men”

Dominik Sołowiej poleca amerykański serial „Dwóch i pół”, czyli „Two and a Half Men”

30.03.2025, 11:50, akt. 12:51

W świecie, w którym serialowe mody przemijają szybciej niż rolki na Instagramie, nakręcony 22 lata temu amerykański serial „Dwóch i pół”, czyli „Two and a Half Men” wciąż zwycięża w rankingach popularności.

Dominik Sołowiej, fot. Monika Kalicka

W świecie, w którym serialowe mody przemijają szybciej niż rolki na Instagramie, nakręcony 22 lata temu amerykański serial „Dwóch i pół”, czyli „Two and a Half Men” wciąż zwycięża w rankingach popularności. I mimo że ten amerykański sitcom nieustannie balansuje na granicy dobrego smaku i politycznej poprawności (częściej przekraczając granice niż utrzymując się normy), to robi to z taką lekkością i błyskotliwością, że trudno oderwać się od ekranu, połykając odcinek za odcinkiem i sezon za sezonem. To nie tylko komedia o trzech facetach, żyjących pod jednym dachem. To także opowieść o współczesnej męskości, upadku dawnych wzorców i desperackiej, szalonej wprost próbie odnalezienia się w świecie pełnym sprzeczności.

Fabuła skupia się na życiu Charliego Harpera – bogatego autora jingli reklamowych, bon vivanta, prowadzącego hedonistyczny, hulaszczy tryb życia w swojej nadmorskiej willi w Malibu. Spokojną rutynę kobieciarza i zadeklarowanego alkoholika przerywa niespodziewany rozwód jego brata Alana, który po wielu życiowych perypetiach wprowadza się ze swoim synem Jakem do domu Charliego. Tak powstaje nietypowa, patchworkowa rodzina, której codzienne perypetie obnażają absurdalne napięcia między odpowiedzialnością a ucieczką od niej, między tradycyjnymi wartościami a współczesnym luzem.

Charlie Harper, w bezbłędnej, niemal autobiograficznej interpretacji Charliego Sheena (słynącego z nadużywania alkoholu i innych substancji psychoaktywnych), jest uosobieniem hedonizmu i cynizmu, więc jego dom na plaży nie jest zbyt dobrym miejscem do życia dla neurotycznego, niepoukładanego Alana (w tej roli znakomity Jon Cryer) i mało rezolutnego, zainteresowanego wyłącznie jedzeniem, nastolatka Jake’a. Ale ta trójka właśnie, dzięki fundamentalnym różnicom w charakterze, stworzy wybuchową serialową mieszankę, w której każda scena będzie okazją do trafnego, często brutalnego komentarza społecznego, ubranego w kąśliwy dowcip i ironiczny uśmiech.

Fenomen „Dwóch i pół” tkwi w doskonałym wyczuciu języka i tempa opowieści. Dialogi są pikantne i ostre jak brzytwa, pełne podwójnych znaczeń, seksualnych aluzji i trafnych obserwacji płci. Scenarzyści nie bali się bowiem kontrowersji, tworząc produkcję, która celowo przekracza granice poprawności politycznej, ale nie po to, by szokować, lecz by obnażyć hipokryzję i absurd sytuacji, w które – chcą nie chcąc – wplątujemy się z uporem maniaka. Z całą pewnością taka propozycja nie każdemu będzie odpowiadała, lecz cóż… Serial „Dwóch i pół” budzi emocje i śmiech, zjednując sobie raczej zwolenników niż przeciwników.

Nie sposób nie wspomnieć raz jeszcze o doskonałej obsadzie serialu. Charlie Sheen to serce tej opowieści – aktor charyzmatyczny, magnetyczny, dysponujący perfekcyjnym, mistrzowskim timingiem. Również Jon Cryer, grający jego brata Alana, wnosi do fabuły absurdalną wręcz mieszankę żałości i uroku, budując jedną z najciekawszych postaci w historii sitcomów.

Oczywiście „Dwóch i pół” to serial, który dziś nie powstałby w tej samej formie – za dużo w nim kontrowersji i politycznej niepoprawności. Jest to na swój sposób relikt innej epoki – epoki, która odeszła w zapomnienie, ale wciąż podoba się widzom potrzebującym seriali nakręconych brawurowo, trzymających poziom od pierwszego do ostatniego odcinka. „Dwóch i pół” pokazuje przy tym, że komedia nie musi być grzeczna, by była mądra, a śmiech może być lustrem, w którym chętnie przyglądamy się swoim wadom i śmiesznościom. Dodajmy także, że w dobie nieprzemyślanych i szybko przemijających produkcji, serial „Dwóch i pół” wciąż jest dostępny na platformach streamingowych. 12 sezonów zbudowanych z 262 odcinków to nie tylko imponujące liczby, ale i dowód na to, że inteligentny humor, dobra chemia między aktorami i trafna obserwacja świata mają szansę przetrwać mody i trendy.

Dodajmy na koniec: „Two and a Half Men”  to dla jednych kultowy klasyk, serial, którego nie można nie obejrzeć, a dla innych – symbol czasów, w których nie wiedzieliśmy jeszcze, że pewnych rzeczy mówić nie wypada. Bo żarty o kobietach, seksualności czy rodzinie dziś trafiają na zupełnie inny grunt – bardziej wyczulony, często mniej skłonny do odczytywania ironii. W erze cancel culture, czyli kultury unieważniania, „Dwóch i pół” jest idealnym testem na poczucie humoru.