Radio Białystok | Magazyny | Podróże po kulturze | Dominik Sołowiej poleca film "Bękart" z Madsem Mikkelsenem
Aktor ten z każdej roli potrafi wykrzesać małe arcydzieło. I robi to w zasadzie nie grając, bo jego twarz, z charakterystycznymi, skierowanymi w dół kącikami ust, wyraża tylko skupienie, smutek i ból. Tym aktorem jest oczywiście Mads Mikkelsen - pochodzący z Danii geniusz współczesnej kinematografii, człowiek, który zagrał m. in. w "Casino Royal”, "Starciu Tytanów”, "Jeźdźcach sprawiedliwości” i filmie "Na rauszu”.
Dominik Sołowiej poleca film "Bękart" z Madsem Mikkelsenem | Pobierz plik.Częstym problemem przy wyświetlaniu playera jest używanie Adblocka.
Dłuższe dźwięki na niektórych wersjach przeglądarki Chrome są ucinane.
Mikkelsen hipnotyzuje, zachwyca, szokuje, nie pozostawiając nikogo obojętnym na snute przez siebie opowieści. Wspominam o nim m. in. dlatego, że w sieci pojawił się całkiem dobry obraz z Mikkelsenem w roli głównej. To "Bękart” - film, który, mimo swojej prostej narracji, niesie uniwersalne, mocne przesłanie.
Opowiada bowiem historię Ludwiga Kahlena - duńskiego żołnierza, który po zakończeniu 25-letniej służby w niemieckiej armii chce osiedlić się na niezamieszkałych, dzikich i nieurodzajnych polach Jutlandii. Liczy przy tym na wsparcie Króla Danii, dla którego nieucywilizowana Jutlandia jest miejscem psującym wizerunek rozwijającego się, bogatego królestwa. A ktoś, kto okiełznałby pustkowie Jutlandii, nie tylko zyskałby prawo własności do zajętej przez siebie ziemi, ale i otrzymał sowitą nagrodę i królewski tytuł szlachecki.
O tym właśnie marzy kapitan Ludwik Kahlen, chcą nie tylko zagospodarować niczyją jutlandzką ziemię, ale i wybudować przepiękną rezydencję, dzięki której jego nazwisko sławne będzie w całej Europie. Skupiony na celu, bezkompromisowy, zawzięty i nieludzko wytrzymały kapitan Kahlen wyjeżdża więc do Jutlandii i tam, po kilku dniach poszukiwania kawałka dobrej ziemi, sadzi kilka ziemniaków, które przywiózł ze sobą z Niemiec, wiedzą, że tylko ta roślina będzie w stanie rosnąć w niegościnnej glebie.
Ale nie tylko problemy z uprawą ziemniaków i surowymi warunkami pogodowymi dręczyć będą Ludwika Kahlena. Kapitan będzie musiał przeciwstawić się także lokalnemu szlachcicowi, który rości sobie prawa do ziemi zajętej przez Kahlena, i dla którego obecność ambitnego kapitana, mającego królewskie poparcie, jest obrazą majestatu.
Ten właśnie spór między Kahlenem a Frederikiem de Schinkelem napędza film, pokazując symboliczne starcie dwóch światów: jednego napędzanego pracą, wytrwałością i marzeniami, oraz drugiego, zakorzenionego w przywilejach i władzy. Trzeba przyznać, że aktor Simon Bennebjerg w roli Frederika de Schinkela doskonale oddaje korupcję i arogancję elit, co dodaje filmowi głębi, uniwersalności i dynamiki. Ale walka ta nie dotyczy jedynie ziemi, tytułów i szacunku lokalnej społeczności. To także konflikt skupiony na wartościach definiujących człowieka - konflikt uniwersalny, ponadczasowy, bo w dużym aspekcie dotyczący także współczesności, tzn. nierówności społecznych, które coraz intensywniej zarysowują się w dzisiejszym świecie.
Jest jeszcze inny, niezwykle ważny aspekt tego filmu, tzn. jego forma. Dzięki przepięknym zdjęciom Rasmusa Videbæka podróżujemy po przepięknych wrzosowiskach Jutlandii, ukazanych tak, jakbyś oglądali namalowany na szklanym ekranie obraz. A dzięki kostiumom zaprojektowanym przez Kicki Ilander czujemy klimat XVIII-wiecznej Danii (akcja filmu dzieje się bowiem w 1755 roku).
I te formalne wartości "Bękarta” docenione zostały nie tylko przez widzów. Film w grudniu 2023 roku zdobył aż 3 Europejskie Nagrody Filmowe. Nagrodę dla Najlepszego Europejskiego Aktora otrzymał Mads Mikkelsen, nagroda za najlepsze zdjęcia trafiła do wspomnianego Rasmusa Videbæka, a Kicki Ilander okazała się najlepszą projektantką kostiumów. To dzięki nim (między innymi oczywiście) otrzymaliśmy filmową opowieść, która przypadnie do gustu wielbicielom „Wichrowych wzgórz” z Juliette Binoche i Ralphem Fiennesem w rolach głównych.
Ale w „Bękarcie” znajdziemy także dwie wyraziste, przekonujące role kobiece – to wrażliwa i mądra narzeczona Frederika de Schinkela Edel Helene oraz silna i waleczna Ann Barbara - kobieta, która, w zamian za dach nad głową, postanowiła pomóc kapitanowi Kahlenowi w okiełznaniu jutlandzkiej ziemi. Zapraszam więc Państwa do obejrzenia filmu epickiego, zrobionego z rozmachem, zaangażowaniem i pomysłem. To doskonała propozycja dla tych, którzy dadzą się zabić za dobrą opowieść.
Pochodzi z Sokółki, jest absolwentem grafiki na ASP w Warszawie oraz projektowania ubioru w Łodzi. Jego prace są silnie zakorzenione są w sztuce ulicznej. Na pierwszą tak dużą wystawę street artowego artysty z Podlasia do Warszawy pojechała Miłka Malzahn.
W tej książce przeczytamy o ponad 40 gatunkach ptaków, ssaków czy płazów i ich niesamowitych umiejętnościach. "Supermoce naszych zwierząt" to publikacja dla dzieci autorstwa biologa, ornitologa, popularyzatora nauki Adama Zbyryta z ilustracjami rysownika Dawida Kilona.
To głos niezależnych twórców i obraz zmieniającej się rzeczywistości. Organizatorzy przedstawili program zbliżającego się Festiwalu Underground/Independent.
TWOJE DŁONIE / DAJNE HENT - tak nazywa się wystawa w Centrum im. Zamenhofa otwarta specjalnie wczoraj - w Dniu kobiet. Ta ekspozycja jest efektem muzycznego projektu i albumu MAJNE HENT / MOJE DŁONIE Mai Miro i Patrycji Betley, a punktem wyjścia dla niego były wiersze poetek jidysz, które przeciwstawiają się surowej, patriarchalnej tradycji.
Zaproszenie na tę wystawę jest przekorne: „Robię ją, będąc człowiekiem przesadzonym i krnąbrnym, więc nie chcę Wam niczego obiecywać. Przyjdziecie i zobaczycie, bo słowo tylko obiecuje, a obraz daje”.
Największa biblioteka w regionie - Książnica Podlaska - ma już nowe władze. Od kilku dni na stanowisku zastępcy jest Katarzyna Kisielewska - Martyniuk, dotychczasowa radna i nauczycielka w jednej z białostockich szkół. Zaś funkcję po dyrektora pełni od nowego roku Iwona Gaweł.
To już prawie tydzień od nocy Oskarowej - wrócimy na chwilę do gali by w gruncie rzeczy namówić do odkrywania kina poza utartymi szlakami.
Czy warsztaty chlebowe mogą być wciągającym działaniem artystycznym? Czy pielęgnowanie zakwasu może stać się treścią artystycznego życia? Łukasz Radziszewski to artysta i praktyk idei, pracuje z prawie stuletnim (a może i starszym) zakwasem.
Poprzez swoje obrazy nieustannie wraca do miejsc, sytuacji i ludzi, którzy ją zafascynowali. Jolanta Gałązka prezentuje w Galerii Podlaskiego Instytutu Kultury przy ul Kilińskiego swoje malarstwo na wystawie pt. "Powroty".
Prowadzący:
Andrzej Bajguz
