Odkąd pamiętam - zawsze się jej bałam. Już samo słowo brzmiało groźnie, dwie sylaby jak wymierzony obustronnie policzek, radykalny i natychmiastowy. I co potem - myślałam zawsze.
Zmiany - co nam dają, co zabierają? - felieton Doroty Sokołowskiej | Pobierz plik.Częstym problemem przy wyświetlaniu playera jest używanie Adblocka.
Dłuższe dźwięki na niektórych wersjach przeglądarki Chrome są ucinane.
Z lęku pielęgnowałam w sobie dzień świstaka: ten sam wschód słońca, identyczne poranki, wieczory i popołudnia, książki, teatr, rower, miłość, rodzina - mieściłam się w nich wygodnie, bezpieczna i okopana w tym samym.
Ale ona zawsze przychodziła i nie było odwrotu. Zmiana niszczyła przyszłość, burzyła stałe, była wielkim znakiem zapytania.
Zanim nauczyłam się myśleć o zmianie inaczej minęło dużo czasu, w zmianę wpisało się doświadczenie - także niełatwych przeżyć i wiele deszczówki (a czasy mamy raczej suche) musiałam wylać z ogrodowej studzienki, żeby zrozumieć, że zmiana, choć niszczy wszystko, co znam - nie jest końcem. Bywa nawet dobrym początkiem, nowym startem, koniecznością szukania w sobie tego co najcenniejsze - nieznanych lub zakopanych pokładów kreatywności i pomysłów na to, co dalej.
Zmiana była zawsze skokiem w nieznane.
Myślę o tym wszystkim u startu Nowego Roku. W kulturze, razem z Olgą Gordiejew, Andrzejem Bajguzem i zaproszonymi gości zamknęliśmy rok - pełen ciekawych wydarzeń, ciekawych choć od lat cyklicznie pojawiających się w przestrzeni miasta. Dyskusja wywołała mnóstwo opinii, często krytycznych, komentujących to, co na radiowej antenie mówili młodzi ludzie - z innym poglądem na rzeczywistość. To jest zmiana, której nie zatrzymamy: oni są zmianą pokoleniową, mentalną, osobowościową. Można się (okopawszy w tym, co znane i bliskie na to nie zgadzać) ale to oni już za moment będą po swojemu układać i nasz świat. Ta zmiana nie zburzy jednak tego, co mamy w sobie: potrzeby poznawania świata teatru, języka literatury, pomysłów malarskich na pokazywanie wyobraźni. Zmiana tylko rozszerzy to, co mamy w środku i zderzy z innym sposobem widzenia. Ale czy zniszczy?
Zmiana to nowe. Nowe przyjdzie na pewno do kultury w tym roku: dyrektorzy kilku placówek ważnych dla Białegostoku i regionu - albo już pożegnali się z posadami, albo za chwilę usłyszymy o tym, że odchodzą. Zmiana już jest w Nowogrodzie, w skansenie kurpiowskim i za moment będzie w Książnicy Podlaskiej. Gdzie jeszcze?
Bez szukania sensacji zapytamy o to za tydzień władających kulturą samorządowców. Rok 2025 będzie więc oczekiwaniem na nowe i inne.
"The show must go on" śpiewał Freddy, który sam był zmianą.
Ustępującym dyrektorom dziękujemy za obecność na antenie Podróży po kulturze. Dzięki Wam mogliśmy przez lata relacjonować ciekawe bardziej i mniej wydarzenia. To był czas władania waszej wyobraźni. Ale wszystko jest zmianą, więc z ciekawością czekamy na to, co przyniesie nam ta, która zawsze - czy chcemy czy nie - ma nad nami panowanie.
Drodzy słuchacze, nie bójmy się zmiany. Popatrzmy na nią jak na nowe otwarcie, czystą kartę, która jeszcze bardziej otwiera na niesamowicie intrygującą rzeczywistość. Odwagi i do boju!
Zmiana - nie niszczy, zmiana jest jak płaszczyzna trampoliny, to od nas zależy czy i jak wysoko podskoczymy, a my - w Podróżach po Kulturze czekamy na wspaniałe piruety tych, którzy zmiany się nie boją.
Dwie artystki pochodzące z Białegostoku wydały debiutancką płytę ze wschodniosłowiańskimi kolędami i instrumentami. Duet Wspak, czyli Adrianna Kafel-Woźniak (śpiew, suka biłgorajska, fidel płocka, wspak - to instrument przypominający wyglądem i brzmieniem wiolonczelę) oraz Aleksandra Pura-Cidyło (śpiew, skrzypce) nagrały album "Radist z neba".
Zobaczymy tam nagradzane na całym świecie rowery. W białostockiej galerii Alfa czynna jest wystawa stała jednośladów "Mad bicycles", które stworzył białostocki projektant Adam Zdanowicz w ciągu 10 lat swojej działalności.
Ten performans to wypowiedź artystyczna lalkarza, który przygląda się sobie i obecnej sytuacji młodych ludzi sztuki. W internecie oglądać możemy "Formę Manifesto" zrealizowaną przez absolwenta białostockiej Akademii Teatralnej Oskara Lasotę.
Już można planować środowe południe - w Ratuszu w Białymstoku o 12:00 spotkanie z autorami książki "Suraż, stan. 2 - średniowieczna nekropola na pograniczu polsko-rusko-jaćwieskim".
To wyjątkowy album, który nie tylko pokazuje piękno przyrody, ale też je opisuje w poetycki sposób. "Narew Rzeka Obrazów" filmowca, fotografa Zdzisława Folgi i poety Rafała Krasuckiego to unikatowe wydawnictwo, które powstało na 30-lecie Łomżyńskiego Parku Krajobrazowego Doliny Narwi.
Dziwny jest to serial: z jednej strony to produkcja szpiegowska, w której pojawiają się tajniacy z CIA i MI5, a z drugiej - to historia kilku przyjaciół, których połączyła wspólna robota, tj. rozwikłanie sekretu śmierci chińskiego ambasadora, który zmarł w jednym z ekskluzywnych londyńskich hoteli po przedawkowaniu narkotyków, a jego córka została porwana przez agenta...
Prowincja według słowników to - zamieszkany obszar z dala od stolicy. Termin używany potocznie, z lekceważeniem, dla obszarów opóźnionych w rozwoju cywilizacyjnym i kulturalnym ze względu na odległość od centrum politycznego, gospodarczego czy kulturalnego. Tymczasem prowincja rządzi.
Pomysł na ożywienie zdjęć dzięki sztucznej inteligencji ma białostocki reżyser teatralny i kompozytor Michał Dąbrowski. To historie uwiecznione na fotografii, takie jak: zdjęcie mostu, po którym przejeżdża konny dyliżans czy ludzie spacerujący obok hotelu Ritz.
"Kościół prawosławny czci większą liczbę świętych mężczyzn niż świętych kobiet. Nie znaczy to jednak, że święte kobiety są mniej czczone niż święci mężczyźni".
Prowadzący:
Andrzej Bajguz
