Radio Białystok | Magazyny | Podróże po kulturze | Trzy serialowe propozycje od Dominika Sołowieja na wakacje
Oto serialowe nowości, które przykuły moją uwagę
Trzy serialowe propozycje od Dominika Sołowieja na wakacje | Pobierz plik.Częstym problemem przy wyświetlaniu playera jest używanie Adblocka.
Dłuższe dźwięki na niektórych wersjach przeglądarki Chrome są ucinane.
Życie wykładowcy literatury nie jest pewnie proste. Skoro książki są w odwrocie, to jak nimi zainteresować studentów, którzy czytać nie lubią, a uczęszczają np. na zajęcia z kreatywnego pisania? Z takim problemem musi zmierzyć się prof. prof. William Henry Devereaux Jr. - wykładowca w podrzędnym college’u w Pensylwanii, człowiek z doktoratem, ale tylko z jedną powieścią na koncie.
Mocno sfrustrowany, niedoceniony, prof. Devereaux czuje, że najlepsze lata są już za nim, a przecież wciąż ma ochotę na więcej. Ale jak pogodzić marzenia o karierze literackiej z brakiem energii do pisania, a talent pedagogiczny z niskim poziomem zaangażowania studentów? O tym traktuje serial “Szczęściarz Hank” - zabawna, mocno ironiczna, inteligentna produkcja, w sam raz na zakończenie roku szkolnego albo akademickiego.
Warto do niej sięgnąć, szukając tytułu, który nas nie wkurzy i nie zestresuje, bo “Szczęśliwy Hank” to serial w stylu Woody’ego Allena, zdecydowanie dla intelektualistów, którzy wiedzą, kim jest George Saunders, czytają wiersze Walta Whitmana oraz uwielbiają dyskutować o rytmie i rymie w poezji. Obejrzą go też chętnie nauczyciele, pedagodzy oraz pracownicy szkolnej administracji, którzy muszą radzić sobie z małym budżetem na promocję albo z niesfornymi uczniami, którzy wybijają szyby w oknach albo siusiają na korytarzach.
Mówiąc w skrócie: “Szczęściarz Hank” to serial z życia wzięty, autentyczny, szczery do bólu i - co jest dla mnie niezmiernie ważne - stworzony na podstawie powieści Richarda Russo “Straight Man” z 1997 roku (to kolejny dowód na to, że za każdym dobrym serialem stoi literatura).
Zdecydowanie nie polecam Państwu kolejnego sezonu serialu “Stamtąd”. Wspominam o nim, bo kilka miesięcy temu recenzowałem sezon pierwszy, narażając się setkom kinomaniaków, którzy bezrefleksyjnie zaakceptowali historię o ludziach żyjących w miasteczku, z którego nie da się wyjechać. Niestety producenci serialu nie wyciągnęli wniosków z mojej recenzji (sic!), w kolejnym cyklu powielając te same błędy. W skrócie to płaskie, banalne dialogi i fabuła, która zapętla się w nieskończoność, odbierając opowiadanej historii właściwą dynamikę. Są podobno wielbiciele tego tytułu, którzy odnajdują w nim ukryte wątki filozoficzne i religioznawcze oraz błyskotliwe nawiązania do popkultury. I stają w jego obronie niczym błędni rycerze. Ja “Stamtąd” omijałbym szerokim łukiem.
Polecam natomiast z pełnym przekonaniem szósty już sezon bestsellerowej produkcji “Czarne lustro”, będącej filmową refleksją o wpływie nowoczesnych technologii na naszą codzienność. Twórca serii Charlie Brooker zaproponował nam przerażającą wizję świata, w którym, na skutek dynamicznego rozwoju informatyki, stopniowo utraciliśmy swoje człowieczeństwo, zmieniając się w pozbawione serca roboty.
Aby nie spoilerować, powiem tylko, że pierwszy odcinek to opowieść o kobiecie, która została bohaterką serialu, emitowanego na popularnej platformie streamingowej. Joan wykupiła wcześniej abonament, nie mając przy tym świadomości, że tym samym wyraziła zgodę na to, by właściciele platformy mogli pokazać najintymniejsze szczegóły z jej życia. A stało się to tylko dlatego, że Joan nie przeczytała regulaminu, bezwiednie klikając przycisk “Akceptuję”.
Oto serialowe nowości, które dziś przykuły moją uwagę. Zerknijcie do nich, drodzy Państwo, szukając seriali, które (nawet jeśli spotkały się z moją krytyką) warto obejrzeć, by przekonać się, czym jest przemyślana, dobra fabuła, świetne dialogi i wizja, która pozostanie z nami przez wiele dni. A czym jest serial, który tylko markuje opowieść, kradnąc nam czas. A ten jest na wakacjach bezcenny.
Jak przyjaciele nazywali Wiktora Wołkowa? Na których drzwiach kościelnych są jeszcze okucia z fabryki Wieczorków i kiedy ksiądz Wilhelm Szwarc doprowadził do rozbudowy kościoła farnego? Nasz spacer historyczny po cmentarzu farnym zgromadził wielu białostoczan, którzy dzięki opowieściom historyka Andrzeja Lechowskiego poznawali historię Białegostoku.
W maleńkiej miejscowości na Podlasiu za sprawą zagadkowego samobójstwa odżywają wspomnienia o makabrycznym morderstwie dwojga dzieci, do którego doszło trzydzieści lat wcześniej.
Prace tej artystki to zapis artystycznej wędrówki. W Domu Kultury Śródmieście oglądać możemy wystawę "Echa emocji" Eweliny Naumnik.
To opowieść o przyjaźni, uważności i o tym, że w życiu najważniejsza jest ta chwila, która właśnie trwa... W Białostockim Teatrze Lalek w ten weekend premierowe pokazy spektaklu "Marvin".
Andrzej Brański - dziennikarz, muzyk, artysta - jest dziś naszym gościem.
Są na tym świecie filmy, które chcą nam pokazać nie tyle cały wielki świat, co jego wybrany fragment.
Te dwie produkcje były zderzeniem różnych światów, ale opowiedzianych poprzez taniec. Białostoccy widzowie obejrzeli dwie premiery taneczne w Białostockim Ośrodku Kultury - "Powstał burśtyn przyciemnioły, zamglony, zachmurzony" i "Anturium". To kolejna odsłona programu "Przestrzenie sztuki".
prorektor ds. białostockiej Filii Akademii Teatralnej, reżyser i scenarzysta muzycznego widowiska "Sztambuch syberyjski - exodus”
Czego nie ma już dziś w przestrzeni Białegostoku? Co prawdopodobnie zniknie niebawem? Pokazuje to na swojej wystawie "Okno na Białystok" w Centrum im. Zamenhofa Piotr Wojtkiewicz. Przez jego tytułowe „okno” możemy zobaczyć to, co w architekturze miasta stało się przeszłością. Na jego grafikach są drewniane domy, kamienice już „samotne” i opuszczone.
Prowadzący:
Andrzej Bajguz
