Radio Białystok | Felieton | Ulgi w komunikacji miejskiej - felieton Adama Dąbrowskiego
Spytany znienacka o to komu przysługują ulgi na przejazdy komunikacją miejską, zapewne każdy z nas wymieniłby około 10 grup mieszkańców: uczniów, studentów, seniorów, osoby niepełnosprawne, honorowych dawców krwi... Tymczasem okazuje się, że w znakomitej większości decydują o tym samorządy i właściwie wyjeżdżając nawet do sąsiedniego miasta (i chcąc korzystać z komunikacji publicznej), powinniśmy wcześniej dowiedzieć się jakie przepisy akurat tam obowiązują.
Właściwie całemu zamieszaniu winne jest jedno zdanie.
W połowie 1992 r. sejm przyjął ustawę o uprawnieniach do ulgowych przejazdów środkami publicznego transportu zbiorowego. I tam zebrano w jednym akcie prawnym wszystkie te ulgi, ale już w pierwszym jego artykule zastrzeżono, że przepisów tejże „nie stosuje się do komunikacji miejskiej”.
Za to informacje o obniżkach cen, które muszą obowiązywać wszędzie, zamieszczono w kilku innych ustawach przyjętych w różnym czasie. Począwszy od tej sprzed pół wieku o zaopatrzeniu inwalidów wojennych, aż po najnowszą sprzed kilku lat - o szkolnictwie wyższym i nauce.
I ze wszystkich tych ogólnopolskich aktów prawnych wynika, że bezwarunkowo ulgowe przejazdy (za pół ceny lub za darmo) przysługują tylko: inwalidom wojennym, kombatantom i osobom represjonowanym, studentom oraz posłom i senatorom.
Koniec.
W żadnej ustawie rządowej nie znalazło się miejsce ani dla seniorów, ani dla uczniów do czasu, aż zostaną studentami. To czy im także przysługiwać będą ulgi na przejazdy komunikacją miejską zależy wyłącznie od dobrej woli rady gminy. Nawet jeśli dotyczy to osób niepełnosprawnych.
Z reguły taka wola jest. I to wola - rzekłbym - rosnąca z każdą kadencją samorządu.
Na przykładzie Łomży i seniorów: kiedy po raz pierwszy uchwalano bezpłatne przejazdy dla tej grupy, limit wieku ustalono na 80 lat. W kolejnych kadencjach było to 77, 70, a ostatnio już 60 lat. Można by rzec, że społeczeństwo nam się co prawda starzeje, za to seniorzy młodnieją.
A nieprzypadkowo wybrałem Łomżę, bo tu właśnie temat ulg na przejazdy miejskimi autobusami nagle uaktualnił się z początkiem tego roku i obowiązywaniem Łomżyńskiej Karty Mieszkańca jako jedynego dokumentu uprawniającego do zniżek. A wręcz nawet do bezpłatnego korzystania z komunikacji miejskiej. Natomiast w sylwestra straciły ważność wszystkie pozostałe dokumenty dotychczas w czerwoniakach honorowane takie jak szkolne legitymacje i łomżyńskie karty: Seniora oraz Dużej Rodziny.
Tak więc pełną odpłatność za przejazdy powinni uiszczać wszyscy, którzy nie są posiadaczami Łomżyńskiej Karty Mieszkańca albo mogą korzystać z ulg ustawowych rozrzuconych po różnych aktach prawnych. Za to senior z Łomży, czy posiadacz legitymacji którejś z łomżyńskich szkół, może ulgowo pojeździć autobusem miejskim w którymś z miast okolicznych, gdzie ulgi szkolne czy senioralne są uchwalone i obowiązują.
A w nieodległej Ostrołęce każdy, nawet niezależnie od wieku, statusu czy miejsca zamieszkania, może skorzystać - i to bez jakiegokolwiek dokumentu - z przejazdu miejską komunikacją bezpłatnie. Tyle że nawet tam autobusy nie jeżdżą za darmo, więc ta fantazja władz kosztuje kasę miasta już teraz kilkanaście milionów złotych rocznie.
