Po wkroczeniu Niemców na wschodnie ziemie Polski w 1941 roku żyjący na tych terenach Żydzi rozpaczliwie szukają schronienia. Artur i Klara wraz z córeczką uciekają na wieś, do Emilii, chłopki, której mąż zginął na froncie. „Dobry wygląd” umożliwia Arturowi przebywanie na zewnątrz. Klara i ich córka są brunetkami o ciemnej karnacji, dlatego całe dnie spędzają w kryjówce na strychu. Ich świat to fragmenty obrazów widziane przez szpary w ścianach. Wkrótce między Arturem a Emilią rodzi się uczucie…
Opowiadanie Rozmowa Idy Fink to najważniejsze, choć nie jedyne źródło inspiracji twórców "Wiosny 1941", polsko-izraelskiego filmu w reżyserii Uriego Barbasha. Pisarka patrzy na świat Holokaustu oczami ofiar i tych, którzy ocaleli „do następnego razu”. W jej lakonicznych i świetnie skonstruowanych opowiadaniach nie ma wzniosłości ani patosu, jest skupienie na szczególe, wrażliwość i głęboka prawda o człowieku. Twórcy filmu wybrali tę sama optykę.
W skład tomu "Wiosna 1941" wchodzą głośne i nagradzane na świecie opowiadania ze zbiorów Skrawek czasu i Ślady, opublikowane także w Odpływającym ogrodzie (W.A.B. 2003), książce zbierającej wszystkie krótkie utwory autorki.
Z recenzji poprzednich książek:
Ida Fink wie, że nie da się odtworzyć grozy Holokaustu. Bohaterowie jej opowiadań, ludzie zagrożeni, ukrywający się, niekiedy kopiący na rozkaz własne groby ze świadomością, że za chwilę zostaną zastrzeleni – także nie mogli tego pojąć. Zagłada odbywała się nie tylko w hukach, pożarach, lamentach ginących. Często towarzyszyła jej niesamowita, nieprawdopodobna cisza. Klęska narzucała ludziom milczenie jako jedyną możliwą reakcję.
Helena Zaworska, „Nowe Książki”
Opowiadania te mają niemal surrealistyczną, halucynacyjną siłę. Za pomocą oszczędnych, lirycznych zdań, łudzących iluzją znajomych szczegółów – zastawiony stół, śpiące dziecko, nieposłane łóżko – jesteśmy nagle zanurzani w otchłań szaleństwa, apokalipsy, skrajnego udręczenia. Mocą wyobraźni Ida Fink otwiera nam przejście do świata, który był piekłem niewyobrażalnym.
„The New York Times”
Niewiele jest książek o Holokauście tak poruszających jak ta. Zabrzmi to niemal okrutnie, ale chciałoby się, żeby Ida Fink napisała ich więcej.
„Kirkus Review”
Ida Fink urodziła się w Zbarażu w 1921 roku. W 1942 roku uciekła z getta i ukrywała się do końca wojny. Od 1957 roku mieszka w Izraelu. Opublikowała m.in. powieść Podróż, wydaną po raz pierwszy w 1990, oraz zbiory opowiadań Skrawek czasu (1976) i Ślady (1996). W 2003 roku nakładem W.A.B. ukazał się tom jej opowiadań zebranych Odpływający ogród. Otrzymała nagrodę im. Anny Frank, nagrodę Buchmanna przyznawaną przez Instytut Yad Vashem, a także nagrodę Premio Moravia, ostatnio zaś – Sapir Prize. Jej nazwisko znalazło się na ogłoszonej przez National Jewish Book Center w Nowym Jorku liście stu najważniejszych autorów żydowskich. W 2003 uhonorowano ją Nagrodą Specjalną Polskiego PEN Clubu. W 2002 roku na podstawie Podróży powstał film w reżyserii Pierre’a Koralnika. Wiosna 1941 Uri Barbasha to film oparty na wybranych opowiadaniach autorki.
Prywatnie tu: tudorotasokolowska.pl
Prowadzący:
Dorota Sokołowska
